حالا که اینجا با مفهوم پادکست آشنا شدیم، وقتشه که یک کم از تاریخچه اون براتون بگم. تو این مقاله قراره مسیر طی شده از دورانی که رادیو تنها رسانه شنیداری بود تا ظهور پادکست در جهان و ایران رو مرور کنیم.
دهه های ۶۰ و ۷۰
توی این دو دهه در کنار رشد رسانه های دیداری و شنیداری، تعداد زیادی شبکه رادیویی شخصی و خصوصی توی نقاط مختلف جهان به خصوص در آمریکا و اروپا تاسیس شد.
دهه ۹۰
دهه نود دهه‌ای بود که اینترنت و تکنولوژی دیجیتال باعث شد تعداد زیادی از همین شبکه‌های محلی، علاوه بر امواج آنالوگ، یک وب سایت هم بسازن که بعد از اجرای هر برنامه، فایل صوتی اجرا رو توی فضای اینترنت و وب سایت خودشون قرار می‌دادند.
اوایل قرن 21
طی سال‌‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۳ با استفاده از فناوری RSS شنوندگان می‌تونستند راحت‌تر به فایل‌های رادیویی دسترسی داشته باشند.
سال 2001، ipod ظهور پیدا می‌کنه و این دسترسی راحت‌تر و فراگیرتر میشه.
تولد کلمه پادکست:
اما دوره جدید تاریخ این پدیده، از فوریه سال ۲۰۰۴ شروع میشه، زمانی که بن همرزلی روزنامه‌نگار، در مقاله‌ای در روزنامه گاردین از اصطلاح «پادکست» استفاده کرد و این کلمه به سرعت مورد استقبال فعالان این حوزه قرار گرفت. بعد از اون، با اضافه شدن بخش پادکست به نرم‌افزار آی‌تیونز اپل، بستر فوق‌العاده‌ای برای توزیع این رسانه از هر ژانر و کشوری فراهم شد.
محبوبیتی رو به افزایش
در سال ۲۰۰۴ گسترش و محبوبیت این پدیده به حدی رسید که حتی کاخ سفید هم تعدادی از سخنرانی‌های جرج بوش را به صورت پادکست آماده کرده و بر روی وبسایت رئیس جمهور آمریکا قرار داد.
ظاهرا این تجربه برای جرج بوش انقدر شیرین بود که الان موسسه جرج بوش یه پادکست با اسم the Strategerist رو منتشر می‌کنه.
ظهور پادکست در ایران:
چند سال بعد از محبوبیت گسترده این پدیده در جهان، این رسانه در ایران هم از محبوبیت خاصی برخوردار شد و همینطور که در آمار Google Trend مشخص است، این محبوبیت رو به افزایش است.
سال 2018 تعداد تولیدکننده‌ها روزبه روز افزایش پیدا کرد و اصطلاح #بهار_پادکست فارسی در بین کاربران رواج پیدا کرد و البته جمله معروف “هر ایرانی یک پادکست”
